İnsan Mekan İlişkisi

Dersi Veren:Dr. Öğr. Üyesi Gözde KUZU DİNÇBAŞ

Mekan, insanı çevreden belirli bir ölçüde ayıran ve içinde eylemlerine sürdürmesine elverişli olan boşluk olarak tanımlanmaktadır. Boşluğa biçim vermek ve yaşatmak ise ona kimlik ve anlamlar kazandıran işlevler sayesinde gerçekleşir. Mimari, doğal ve kentsel mekanlar; iç ve dış mekanlar; açık, kapalı ve yarı açık mekanların tümü insan boyutları ve gereksinimleri doğrultusunda kullanım amaçlarına göre şekillenmektedir. Bu aşamada özel bir bilim dalı olan ve insan vücudunun boyutları ile ilgilenen, geçmişten günümüze yapılan çalışmaların (altın oran vb.) çıkış noktası olan antropometri ön plana çıkmaktadır. Antropometrik ölçülerin yanında mekanın oluşumunu, değişimini, dönüşümünü, kullanımını ve algısını etkileyen faktörlerin de önem kazandığı görülmektedir. Mekanı tanımlayan sınır ögelerinin (döşeme, kolon, kiriş, duvar, tavan vb.) belirli bir oran ve düzen içinde kullanılmaları ile; görme, işitme, koklama, tat alma ve dokunma duyularımız aracılığıyla çevreden gelen uyarıların (ışık, renk, malzeme, doku, biçim, ses vb.) zihnimizde şekillenmesi, mekanların yorumlanmasına ve değerlendirilmesine yardımcı olmaktadır.

Bu ders kapsamında, İç Mimarlık ve Çevre Tasarımı alanında uzmanlaşmak isteyen bireylerin günlük hayatta içlerinde bulundukları mekanlara (restoran, alışveriş merkezi, sinema, spor salonu, hastane, okul vb.) birer tasarımcı gözüyle yaklaşmaları, iç ve dış mekanlar arası ilişkileri birlikte düşünme becerisi kazanmaları, olası problemlere yönelik çözümler üretmeleri ve tasarım yönlerinin geliştirilmesi amaçlanmaktadır.